پیش بینی خطر زمین خوردن سالمندان آسایشگاهی با استفاده از دو روش ارزیابی عملکردی

هدف: با افزایش سن در سالمندان توانایی هایشان کاهش می یابد ، و این کاهش توانایی ها باعث افزایش احتمال زمین خوردن و به تبع آن کاهش کیفیت زندگی فرد می شود. هدف این مطالعه شناسایی سالمندان مقیم در آسایشگاه می باشد که در معرض خطر زمین خوردن برای دستیابی به این هدف از دو روش ارزیابی عملکردی مقیاس تعادل برگ(1) و مقیاس تینه تی(2) استفاده شده و شاخص های اعتبار بهترین روش ، محاسبه گردید . روش بررسی: این طرح یک تحقیق متدولوژیک غیر مداخله ای آینده نگر ، از نوع مطالعه اعتبار افتراقی(3) است و برای ارزیابی مقایسه ای اعتبار افتراقی دو روش ارزیابی بالینی در سالمندان با و بدون سابقه زمین خوردن انجام شده است. تعداد زمین خوردن سالمندان آسایشگاهی در مدت 6 ماه به صورت آینده نگر بررسی شد . در پایان ، سالمندانی که در این مدت دوبار یا بیشتر زمین خورده بودند در گروه با سابقه زمین خوردن(4) و آنهایی که در این مدت زمین نخورده بودند در گروه بدون سابقه زمین خوردن(5) قرار داده شدند. نمونه ها شامل 21زن و 33 مرد با میانگین سنی 79-75 سال بودند ، ( انحراف معیار : 47/8 و دامنه 98-61 ) که در فعالیت های روزمره مستقل بوده و قادر به ده متر راه رفتن با یا بدون استفاده از وسایل کمکی و ... بودند و به طور آگاهانه داوطلب شرکت در مطالعه شدند. متغیرهای زمینه ای تحقیق عبارت بود از : سن ، جنس ، استفاده یا عدم استفاده از وسایل کمکی ، قد ، وزن ، تعداد داروهای مصرفی و تعداد بیماری . متغیر مستقل اصلی زمین خوردن و متغیر وابسته نتایج دو روش ارزیابی عملکردی بودند . یافته ها: آزمون  t مستقل نشان دهنده اختلاف آماری معنی دار میانگین امتیازهای مقیاس تعادل برگ (0.0001=p) و مقیاس تینه تی (0.0001=p ) در دو گروه با سابقه زمین خوردن و بدون سابقه زمین خوردن بود. نتیجه گیری: نتایج آزمون logistic regression نشان دهنده اعتبار افتراقی بسیار بالاتر نتایج آزمون مقیاس بالانس برگ، نسبت به مقیاس تینه تی بود. بررسی شاخص های اعتبار روش ارزیابی مقیاس تعادل برگ نشان می دهد که توجه به همه شاخص های اعتبار بایستی اساس تصمیم گیری های کلینیکی باشد.